Snelle toets ‘Zelf- en samenredzaam in de keten’ goedgekeurd!
Nina Vos, wijkverpleegkundige en voorzitter van de kwaliteitsraad bij ZuidZorg, zei het al eerder in een nieuwsbriefartikel: “We moeten ons voorbereiden op een toekomst waarin we met veel minder zorgverleners voor veel meer ouderen zorgen. Dat kan alleen als we fundamenteel iets veranderen aan onze huidige manier van werken.” Inmiddels zijn we een jaar verder en is er onder leiding van Irene Waal een plan van aanpak ‘Bevorderen zelf- en samenredzaam in de keten’ gemaakt. Op basis hiervan is een ‘snelle toets’ ingediend bij CZ en VGZ en deze is goedgekeurd!
Dat de snelle toets is goedgekeurd, is goed nieuws, vindt Nina, die in de praktijk ziet wat meer zelfredzaamheid kan betekenen voor zorgverlener en cliënt. “In ons wijkteam zijn we met elkaar gaan kijken hoe we daarin nog kunnen verbeteren. Dat bleken o.a. de steunkousen te zijn. We hebben toen een programma gemaakt met als uitgangspunt; we doen geen steunkousen meer en trekken alles uit de kast om de cliënt te leren het zelf te doen. Een stevig besluit, met de nodige uitdagingen. Bij nieuwe aanmeldingen bespreken we dit in het adviesgesprek, zodat mensen weten waar ze aan toe zijn. Maar voor bestaande cliënten was het vaak even wennen. We hebben echt de tijd genomen om cliënten te begeleiden om ze te het leren het zelf te doen.”
“Als ik al die minuten bij elkaar optel, zijn dat een hoop uren per week die jullie besparen als ik het zelf doe”
Goedkeuring van de snelle toets betekent dat we door kunnen met de volgende stap: een gedetailleerder ‘transformatieplan’, samen met alle betrokken netwerkpartners: apothekers, ziekenhuizen, huisartsen, wijkverpleging/VVT-platform, financiers en natuurlijk ouderen zelf!
Gedragsverandering
Nina sprak onlangs een cliënt bij wie het maatschappelijk belang zorgde voor nieuwe inzichten. “Deze meneer kwam bij ons in zorg en was gewend dat zijn steunkousen werden aan- en uitgetrokken. Toen we met hem bespraken dat we hem gingen leren om het zelf te doen, zei hij dat het niet kon en graag wilde dat we bleven komen. Zijn zorgcoördinator had het vertrouwen dat hij het zelf zou kunnen leren en bleef hem motiveren. Er werd met hem geoefend en stap voor stap ervoer hij dat het hem wél ging lukken. Op een dag zei de man: ‘Ik ben eens gaan rekenen. Jullie komen twee keer per dag bij mij, leveren zorg, hebben reistijd en maken eventueel een rapportage. Als ik al die minuten bij elkaar optel, zijn dat een hoop uren per week. Uren die jullie besparen als ik het zelf doe, zodat jullie weer andere cliënten kunnen helpen die het echt nodig hebben.’ Het was mooi om dat proces van dichtbij te zien. Goed in verbinding blijven met de cliënt en zorgen dat we het sámen doen. Het aantal cliënten dat we helpen met steunkousen is met 70% afgenomen.”
Natuurlijk zijn er mensen die hulp nodig blijven hebben. Nina: “We nemen uitgebreid de tijd om het iemand aan te leren. We gaan ook ver in het inzetten van hulpmiddelen. Bij complexere situaties schakelen we de ergotherapeut in, die de cliënt helpt om het zelf te leren doen. De mensen die we nu nog wel helpen, zijn cliënten die om medische redenen zelf echtgeen hulpmiddel kunnen hanteren.”
Apothekers Jacqueline Nusselder en Brahm Thio met de Medido
Positieve eerste ervaringen van apothekers
Alle ervaring die in de wijkzorg is opgedaan, gaan we verbreden naar apothekers en verwijzers. Afgelopen maanden is door apothekers in De Kempen ervaring opgedaan met de inzet van de Medido voor hun cliënten die nog geen wijkzorg ontvangen. Ze zijn positief: “Ik vind het hartstikke leuk om de mensen beter te leren kennen, ik word een soort vertrouwenspersoon. Doordat we als apotheek meer betrokken zijn, zien we ook de kwetsbaarheid. Dat is toch anders dan wanneer iemand bij ons in de apotheek langskomt.” Apothekers leren hun cliënten niet alleen beter kennen, ze kunnen ze ook beter ondersteunen. “Ik heb een cliënt die in het begin wel vier keer per week belde. Ze heeft dementie en denkt dat er geen uitgifte heeft plaatsgevonden. Ik kan dan zien dat dat wél het geval is en haar geruststellen dat de medicatie-inname perfect verloopt. Naast tijdwinst geeft het me veel voldoening.”
Ook cliënten zijn vaak positief: ‘Als ik nu de krant zit te lezen, hoef ik niet continu aan mijn pillen te denken’ en ‘Voorheen legde ik mijn pillen wel klaar, maar vergat ik ze alsnog. Dit is voor mij de perfecte oplossing.” Een mantelzorgende echtgenoot geeft aan dat hij de zorg nu wat meer los kan laten: ‘Voorheen ging het innemen niet goed als ik eens ging biljarten. Door de inzet van de medicijndispenser neemt mijn vrouw zonder problemen zelf haar medicijnen in.”
Het bevorderen van zelf- en samenredzaamheid in de hele keten, vraagt om andere werkwijzen, scholing en een gedragsverandering van iedereen. Projectleider Irene Waal: “Hoe mooi zou het zijn als inwoners van onze regio door deelname aan ‘de Academie voor Patiënt en Mantelzorg’ meer regie houden, meer inzicht in hun ziekte krijgen en zo zelfstandig mogelijk blijven. Daar gaan we ons als regio samen hard voor maken!”
februari 2024